Jacqueline heeft sinds kleins af aan een sterke band met dieren. Ze kwam vier jaar geleden als stagiair terecht bij project Blijf van mijn Dier. Deze periode heeft haar ogen geopend en sindsdien zet zij zich in voor mens en dier als vrijwilliger van Mendoo.

Wat doe je precies bij Mendoo?

Op dit moment werk ik als vrijwilliger voor Mendoo. Ik help bij de selectieprocedure van gastgezinnen. Wanneer mensen zich aanmelden als gastgezin, krijgen ze eerst informatie per e-mail, daarna volgt een intakegesprek per telefoon. Als we op dat moment van beide kanten nog steeds met elkaar verder willen, volgt een huisbezoek. Vanwege corona ga ik niet meer fysiek op bezoek, maar doe ik dit digitaal. Daarnaast doe ik af en toe een ritje met een huisdier, die naar een pension of gastgezin gebracht moet worden.

Wat heeft je gemotiveerd om vrijwilliger bij Mendoo te worden?

Ruim vier jaar geleden kwam ik als stagiair bij het IFAW terecht voor project Blijf van mijn Dier, dat toen nog onder de vleugels van het IFAW hing. Destijds was het nog geen project van Mendoo. Na mijn stageperiode van vijf maanden ben ik er nog 1,5 jaar blijven werken. Voor mijn stageperiode had ik nooit over het probleem van kwetsbare mensen met huisdieren nagedacht en het heeft echt mijn ogen geopend hoe hard deze hulp nodig is. Het is dan ook altijd blijven knagen om mij weer nuttig te maken voor Mendoo. Sinds 2020 help ik weer mee op vrijwillige basis.

Wat geeft jouw werk bij Mendoo de meeste voldoening?

Het feit dat het echt nuttig is. Wat je ook doet, ook al is het iets kleins, alles helpt mee om ervoor te zorgen dat uiteindelijk de dieren en de mensen de hulp krijgen die ze zo hard nodig hebben. Maar uiteindelijk is het toch ook wel ontzettend fijn om te zien of te horen dat een dier weer alle rust krijgt en echt tijd voor herstel. De dieren krijgen vaak veel meer mee dan sommige mensen zich beseffen. Een stabiele basis is vaak zo belangrijk voor een dier en door die (tijdelijk) weer te bieden, zie je dat een dier weer de rust krijgt. De herenigingen die ik vroeger heb gezien tussen dier en eigenaar zijn ontzettend waardevol. En wetende dat ik daar nog steeds aan kan bijdragen op deze manier, dat geeft veel voldoening.

Hoe ziet een werkdag bij Mendoo eruit?

Omdat het op vrijwillige basis is, plan ik zelf in wanneer ik ermee bezig ga. Ik ben hiernaast nog druk met afstuderen voor mijn hbo-opleiding en mijn werk. Maar zodra ik tijd heb probeer ik nieuw aangemelde gastgezinnen te mailen voor een afspraak voor een digitaal huisbezoek. Zodra die afspraak staat, zal ik de potentiële gastgezinnen digitaal ontmoeten en daarna een terugkoppeling geven aan Mendoo.

Als het gaat om het ophalen en wegbrengen van een dier, dan is het erg ad hoc. Een paar dagen van tevoren krijg ik de vraag of ik tijd heb om een dier te verplaatsen. Als ik kan, dan krijg ik alle benodigde informatie en kan ik de rit gaan uitvoeren. De laatste ritjes waren met katten en erg vrolijke, kleine hondjes, maar het kan ook zijn dat de rit een grotere uitdaging vormt, met een grotere hond bijvoorbeeld.

Hoe ziet zo’n rit met bijvoorbeeld een hond eruit?

Bij de ophaallocatie zorg ik dat ik alle spullen meeneem die bij de hond horen. Soms kunnen dit speeltjes zijn, een mandje of voer. En natuurlijk niet te vergeten: het paspoort van de hond. Met al deze spullen gaan we dan op weg naar het gastgezin waar de hond tijdelijk kan verblijven. Bij het gastgezin aangekomen laat ik de hond los het huis verkennen en de meeste gastgezinnen laten de hond ook eerst rustig rondkijken. Uiteraard overhandig ik alle spullen van de hond aan het gastgezin. Daarnaast zorg ik ook dat het gastgezin een contract tekent voor de tijdelijke opvang. Dit contract stuur ik dan later weer naar Mendoo voor verdere administratieve afhandeling. Bij het gastgezin zelf maak ik altijd nog een paar foto’s van de hond. Deze foto’s zijn voor de eigenaar, dan kan hij/zij ook zien dat de hond op een fijne plek terecht is gekomen en dat alles goed is gegaan. Deze foto’s stuur ik samen met mijn update naar Mendoo. Zij zorgen ervoor dat de eigenaar het bericht ontvangt. Het contact met een eigenaar gaat nooit rechtstreeks via mij of via het gastgezin, maar altijd via Mendoo. Dit vanuit privacy- en veiligheidsoverwegingen.

Uiteraard is het nu met corona iets anders. Ik ga nu naar binnen op afstand met een mondkapje of geef de hond bij de deur af. Het contract tekenen we en dan ga ik eigenlijk vrij snel weer weg. Wel probeer ik altijd foto’s te maken, dit vind ik ontzettend belangrijk voor de eigenaar. In zijn/haar situatie zou ik ook dolgraag foto’s en een update willen ontvangen.

Wat is het moeilijkste wat je bij Mendoo hebt meegemaakt?

Sinds mijn vrijwilligerswerk voor Mendoo heb ik zelf nog geen moeilijke situaties meegemaakt. Alles was goed geregeld en duidelijk doorgegeven aan mij. Een paar jaar geleden toen ik nog werkte bij het IFAW zijn er natuurlijk wel een paar situaties geweest die wat moeilijker waren. Sommige dieren hadden al in geen tijden een dierenarts gezien. Deze dieren hadden hier dan vaak ook fysiek last van. Dit kwam puur door de ongewenste situatie waarin het dier maar ook de eigenaar zat. Bijvoorbeeld een situatie van huiselijk geweld. Vaak waren dit de heftige situaties waarin de eigenaar niet weg kon van huis, afgezonderd werd van andere mensen en financieel geen eigen vermogen meer hadden. Ze werden door hun partner geïsoleerd van de buitenwereld. Ondanks dat het soms erg schrijnend was hoe een dier dan binnen kwam, gaf het mij toch ook altijd hoop. Vanaf dat moment kon het alleen maar beter worden voor het dier, het dier kreeg nu alle hulp die het nodig had. En hetzelfde geldt natuurlijk voor de eigenaresse, zij was ook op een veilige plek en uit een gewelddadige thuissituatie ontsnapt.

Wat is het mooiste wat je bij Mendoo hebt meegemaakt?

Dat is toch het plaatsen van een dier bij een gastgezin. Dit geeft een fijn gevoel, omdat het dier daar alle zorg gaat krijgen die het nodig heeft en vooral een stabiele situatie.

Het achterlaten van jouw eigen huisdieren lijkt mij één van de moeilijkste dingen om te doen.

Wat is je band met dieren en heb je zelf ook huisdieren?

Al van kleins af aan ben ik in de weer met dieren. Thuis hebben wij altijd huisdieren gehad en al onze vakanties stonden in het teken van de natuur en het vinden van bijzondere diersoorten. Mijn vader is natuurfotograaf en boswachter, dus ja, dan ontkom je er niet aan. Uiteindelijk ben ik ook zelf verschillende dier gerelateerde opleidingen gaan doen. En ik heb inmiddels nu ook twee Thai siamezen. Ik zou niet meer zonder kunnen. Op de planning staat om nog een hond te nemen. Maar vanwege de coronacrisis en de hype die er nu is rondom puppy’s, wacht ik hier bewust even mee.

Wat zou jij doen (en hoe zou jij je voelen) wanneer je jouw huisdier moet achterlaten door een ongewenste situatie?

Radeloos en vooral erg verdrietig. Het achterlaten van jouw eigen huisdieren lijkt mij één van de moeilijkste dingen om te doen. Juist vooral omdat je zoveel om ze geeft en de dieren kunnen er niks aan doen. Die hebben geen keuze, die keuze moeten wij voor ze maken. Des te mooier dat Mendoo deze optie aanbiedt. Ondanks dat ook dat vreselijk moeilijk is, het afgeven van jouw dieren, is het wel een bijzonder mooie, tijdelijk oplossing.

De maximale gevangenisstraf voor het mishandelen of verwaarlozen van een dier is drie jaar. De maximale geldboete is € 19.500. Vind je dit terecht? (voldoende, onvoldoende, andere straf?)

Op zich zijn dat hoge straffen maar in de praktijk zie je eigenlijk dat de daders er veel milder vanaf komen. En wat ik vooral altijd erg lastig vind, is dat iemand opnieuw dieren mag houden. Persoonlijk zou ik het heel mooi vinden als er een regeling komt waarbij je een soort vergunning moet krijgen voor het houden van dieren. Om die vergunning te krijgen moet je dan een cursus doen over de verzorging van het dier. Als er dan iets misgaat, dan kunnen ze die innemen en dan mag je dus geen dieren meer houden. Als je dat dan wel doet, dan kunnen ze daar weer zwaar op straffen.

Wat zou je meteen veranderen als je één dag minister was?

Ja, van alles om de natuur en de dieren een betere kans te geven. En dus ook via de wet betere straffen en regelingen rondom het houden van dieren.

Welk advies zou jij mensen geven die geen professionele hulp in schakelen, vanwege hun huisdier?

Ik begrijp wel dat mensen in de ongewenste situatie blijven vanwege de dieren. Dat is natuurlijk ook wel iets heel moois, die liefde en verbondenheid met de dieren. Maar vaak is de situatie onhoudbaar en lijden de dieren er ook onder, door in die stressvolle situatie te blijven. Als mens kies je ervoor om te blijven, de dieren kiezen daar zelf niet voor. Ik denk dan toch dat je je eigen liefde voor je dier nog hoger moet stellen en toch de keuze moet maken om hulp te zoeken. Juist vóór het dier. Blijven is geen optie en dan gaat er ook niks veranderen. Pas als je zelf actie onderneemt zal de situatie hopelijk gaan veranderen. Iedere stap richting verandering is er weer één.