Sophie, samen met haar hond gevlucht uit een gewelddadige thuissituatie, werkt intussen aan herstel in een vrouwenopvang. Rocky heeft een tijdelijke plek bij een van onze gastgezinnen, zolang Sophie in haar hulpverleningstraject zit. Een van haar therapiesessies besloeg het onderwerp: Rocky, haar steun en toeverlaat in het zware leven dat ze samen achter de rug hebben.
Sophie beschrijft de laatste dag uit dat leven door Rocky’s ogen:
Ik hoorde voetstappen het huis inkomen. Steeds harder. Zijn zware, bijtende stem klonk boos vanuit de gang. De voetstappen kwamen dichterbij en met een noodgang werd de woonkamerdeur open gegooid. ‘Waar ben je!’
Ik zag haar in de keuken staan. Ik voelde haar angst, maar wat kon ik doen? Zijn zware schoenen haasten zich naar de keuken. Zonder iets te zeggen trok hij haar aan haar haren mee de woonkamer in en gooide haar op de bank naast me. Ik schrok op en ging angstig verderop zitten. Hij was boos. Weer boos. Hij was steeds vaker boos. Ik kromp ineen.
Hij greep haar bij haar keel. Ze gilde en hapte naar adem. Ik moest iets doen! Ik kon niet langer zitten kijken. Ik stond op en beet hem zo hard als ik kon in zijn hand. Hij moest van haar afblijven. Ik moest haar beschermen. Hij trok zijn grote handen los van haar nek en richtte zijn woede op mij. Ik kreeg een harde klap in mijn gezicht. Angstig kroop ik tegen de bankleuning. Hij balde zijn vuisten en sloeg me meerdere keren in mijn ribben. Ik gilde het uit. In mijn ooghoeken zag ik haar over de grond kruipen, richting een kast. Ze pakte een vaas, trok de bloemen eruit en gooide ze abrupt op de grond.
Ineens stopten de klappen. Ik keek op en zag hem in elkaar zakken. Spetters water vielen op de bank. Scherven glas op de grond. Ze had de vaas op zijn hoofd kapot geslagen en hij lag bewegingsloos op de grond.
Ze haastte zich naar de gang en kwam terug met mijn halsband. Ondanks de pijn in mijn lichaam hield ik me groot voor haar. Ze pakte haar jas en we liepen samen de deur uit. De koude lucht van het winterse weer rook fris. We keken niet achterom en renden naar de auto. Ik zit altijd graag in de auto. Met haar. De motor bromde en de auto kwam in beweging. Dit was de laatste keer dat ik hem zag.
Sophie is op dat moment naar haar moeder gevlucht
Ze vertelde haar moeder alles, wat haar man Sophie en haar hond al jaren aandeed. Nadat ze de politie hebben ingeschakeld, kwam Sophie direct terecht in een hulpverleningstraject. Bij haar moeder was ze niet veilig; haar man zou haar hier als eerste zoeken. Sophie werd door de politie naar het crisiscentrum van een vrouwenopvang gebracht. Rocky durfde ze niet achter te laten bij haar moeder, uit angst dat haar man hem zou opzoeken.
Na een uitvoerig gesprek met Sophie hebben we vanuit Mendoo gelukkig het vertrouwen gekregen om tijdelijk voor Rocky te mogen zorgen. We hebben in overleg met Sophie en haar hulpverlener Rocky opgehaald bij het crisiscentrum en hem ondergebracht bij een liefdevol gastgezin. Hier kan hij helemaal tot rust kan komen, totdat Sophie haar leven weer op de rit heeft en zij samen een nieuwe start kunnen maken. Sophie krijgt elke twee weken een update over het verblijf van Rocky bij het gastgezin, zodat Sophie zich zonder zorgen om Rocky op het eigen herstel kan richten.
In dit verhaal maken we gebruik van fictieve namen om de privacy te waarborgen.
